Choroba wieńcowa, a więc choroba niedokrwienna serca to zespół objawów wywołanych przez niedokrwienie mięśnia sercowego. Schorzenie to pojawia się wtedy, kiedy zmniejsza się średnica tętnic wieńcowych. Wtedy dochodzi też do niedoboru tlenu dostarczanego bezpośrednio do serca. Zapotrzebowanie na tlen wzrasta podczas wysiłku, a więc żadnego bólu w klatce piersiowej z pewnością nie można zignorować. Jeśli zaś lekarz zdiagnozuje chorobę niedokrwienną serca, należy wyeliminować czynniki ryzyka, zapobiegające wystąpieniu zawału albo mogące zagrażać życiu pacjenta.
Przyczyny choroby wieńcowej
Choroba wieńcowa powiązana jest ze zwężeniem lub zatkaniem tętnic wieńcowych,
jakie doprowadzają krew do serca. Główną przyczyną choroby wieńcowej jest miażdżyca. Jest to osadzanie blaszek miażdżycowych w ścianach tętnic, ograniczające dopływ krwi do serca. Może wówczas dojść do całkowitego zamknięcia światła tętnicy i serce nie jest wówczas odżywione.
Do innych przyczyn choroby wieńcowej zaliczane są:
- wysoki poziom „złego” cholesterolu LDL,
- niski poziom „dobrego” cholesterolu HDL,
- odkładanie w ścianach tętnic wieńcowych produktów nieprawidłowych przemian metabolicznych,
- zator tętnicy wieńcowej na skutek zakażenia bakteryjnego lub infekcyjnego,
- wrodzony niedorozwój tętnic wieńcowych.
- urazy doprowadzające do zwężenia tętnic wieńcowych.
Jako że choroba wieńcowa jest groźna dla zdrowia oraz dla życia pacjenta, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, kiedy tylko zobaczy się u siebie pierwsze objawy „wieńcówki”. Najważniejsze jest jak najszybsze postawienie diagnozy oraz wdrożenie leczenia i działań profilaktycznych.
Czynniki ryzyka i objawy choroby wieńcowej
Do głównych czynników ryzyka odpowiadających za możliwość pojawienia się choroby wieńcowej zaliczają się:
- nadciśnienie tętnicze,
- cukrzyca,
- otyłość,
- siedzący tryb życia,
- palenie papierosów,
- podeszły wiek,
- menopauza.
Bardzo często choroba wieńcowa może na początku przebiegać bezobjawowo.
Najczęściej spotykanym objawem jest natomiast ból w klatce piersiowej. Pacjenci często wskazują, że ból ten powoduje ucisk. Jest on bardzo silny i może promieniować aż do szyi, żuchwy, ramion oraz nadbrzusza. W wielu przypadkach ból ten pojawia się po wysiłku albo na skutek stresu. Chorobie wieńcowej mogą też towarzyszyć inne objawy. Są to:
- płytki oddech,
- ucisk za mostkiem,
- mdłości,
- kołatanie serca
- przyspieszony rytm serca,
- pocenie się,
- zawroty głowy,
- osłabienie organizmu.
Diagnostyka i leczenie choroby wieńcowej
Diagnostyka choroby wieńcowej bazuje przede wszystkim na dokładnym wywiadzie lekarskim. Jeśli to konieczne, wykonywane są też badania dodatkowe. Są to: EKG, UKG oraz badanie enzymów sercowych. Kiedy konieczne będzie dokładne zobrazowanie tętnic wieńcowych, wykonywana jest koronarografia. Badanie to polega na tym, że przez tętnicę udową wprowadza się do naczyń wieńcowych specjalny cewnik. To za jego pomocą podawany jest środek kontrastowy. Lekarz tętnice ogląda na monitorze. Choroba wieńcowa serca wymaga leczenia mającego ustabilizować pacjenta, aby nie doszło do zagrożenia jego życia. W związku z tym, leczenie choroby wieńcowej jest leczeniem objawowym. Pacjent przyjmuje leki, żeby ustabilizować stan zdrowia i lepiej funkcjonować na co dzień. W przypadku, gdy stan nie jest stabilny konieczne staje się przeprowadzenie operacji mającej na celu przywrócenie prawidłowego krążenia krwi. Chorzy powinni przyjmować aspirynę, ponieważ zapobiega ona zlepianiu się płytek krwi. Przyjmowana jest także statyna, regulująca poziom cholesterolu we krwi. Jej zadaniem jest obniżenie „złego” cholesterolu LDL i podwyższenie „dobrego” HDL. W chorobie tej ważne jest zachowanie właściwej diety, dbanie o aktywność fizyczną oraz niedopuszczenie do sytuacji stresujących. W przypadku choroby wieńcowej ważne jest to, żeby wyeliminować wszystkie czynniki ryzyka. Pacjent powinien przestać palić oraz zadbać o mniejszą wagę, jeśli zmaga się
z otyłością. Wtedy nie ma szans, aby pojawiły się zakrzepy.
